Hoe blijf je kalm in deze tijden van crisis? Mij helpt het me verbonden te voelen met het geheel. Een eenheidservaring van jaren geleden, op een onbewoond eiland ten westen van Schotland, is daarbij behulpzaam. Ik kan die zo weer oproepen:

‘Laat mij maar hier achter, en haal me vanavond weer op,’ verzucht ik. We zijn op een onbewoond eiland ten westen van Schotland, in de buurt van het eiland Islay. Water en lucht, weids, open, hoog boven ons een roofvogel, een arend(?),  wolken, wind. Ik voel me licht en ijl, deel van het geheel. Ja, hier wil ik wel een dag blijven, hoe koud het ook is…

Het kan niet, ik maak deel uit van een groep die een boottocht maakt over een woelige zee met veel draaikolken. Na een wandeling gaan we weer aan boord. De schipper heeft veel ervaring en stuurt de boot behendig over de golven.

Zo herstel ik het contact
Wanneer mijn hoofd gaat malen van alle berichten, positief en negatief, verlies ik zo nu en dan het contact ermee. Dan ga ik naar boven, naar mijn stille kamer, pak mijn meditatiebankje, ga zitten en neem waar wat er in mijn lijf plaatsvindt. Er zijn gevoelens van onrust, bezorgdheid, angst, er is verkramping in mijn buik, een band om mijn hoofd.

In stilte
Ik ‘kijk’ ernaar, blijf rustig ademen, in en uit. Doordat geen enkel gevoel weg hoeft, word ik vanbinnen langzaam kalm. Ik voel een warm gevoel van vertrouwen in mijn buik, ‘ik’ zak in de stilte, er is rust, openheid, ruimte. De verkramping wordt losser, mijn handen zijn warm, mijn hart is open. Ik blijf nog lang zitten.

In de natuur
Of ik ga de natuur in, het liefst naar Middenduin. Ik wandel en neem mijn angst aan het handje mee. Door het lopen worden mijn voeten warm, ik voel me geaard, de ruimte, de wolken, het riet, de buizerds. Opgenomen in de natuur.

Het hart open
Het coronavirus dwingt ons onder ogen te zien dat het leven niet maakbaar is. Het virus waart rond, we zien het niet, het maakt slachtoffers, we voelen ons bedreigd, we hebben er geen controle op. Paniek! Wat nu?

Naast de pandemie van covid-19 kan er zomaar een pandemie van angst ontstaan.  Voor besmetting met het virus is fysiek contact nodig, voor angst niet. Angst is zeer besmettelijk, en ze sluit het hart. Terwijl het essentieel is ons hart open te houden.

In wijsheid handelen
Daarom zoek ik regelmatig de stilte op, om mijn angst onder ogen te zien, te benoemen, en daarnaast vertrouwen, verbondenheid en liefde te voelen. Zodat ik in wijsheid kan handelen, kan besluiten al of niet de deur uit te gaan, zelf boodschappen te doen of de buurvrouw te vragen dat voor ons te doen. Tenslotte zijn we beiden 65plus…