Een gedicht van Wislawa Szymborska ter herinnering aan onze wekelijkse stilteavond op afstand. Nu alweer voor de vierde keer. Doe je (weer) mee? Van 20.00 tot 21.00 uur zijn we in stilte verbonden. Dat is voelbaar.

Het licht in ons
Ik steek drie kaarsen aan: een voor het licht in de wereld, een voor het licht in ons en een voor iemand die extra steun en  liefde kan gebruiken. 

Wanneer je het prettig vindt dat we je naam noemen, laat dan weten dat je meedoet. Stuur een mailtje naar info@jannytermeer.nl.  

Lof van de geringe eigendunk

De buizerd heeft zichzelf niets te verwijten.

Scrupules zijn de zwarte panter vreemd.
Piranha’s twijfelen niet of hun daden wel rechtmatig zijn.
De ratelslang aanvaardt zichzelf zonder voorbehoud.

Jakhalzen met zelfkritiek zijn onbestaanbaar.
Sprinkhaan, kaaiman, haarworm, horzel
leven zoals ze leven en zijn er gelukkig mee.

Honderd kilo weegt het hart van de zwaardwalvis,
maar in een ander opzicht is het licht.

Niets is dierlijker
dan een zuiver geweten
op de derde planeet van de zon.

Een stil hoofd
Dit gedicht uit de bundel Einde en begin trof me. Een zuiver geweten is voor mij ook een stil hoofd, een hoofd zonder ‘stemmen’ die van alles en nog wat vinden van wat ik doe of niet doe. In deze vreemde tijden lijken sommige luider te klinken. Vaste patronen en gewoontes worden duidelijker.

Ik ben stilte
De kunst is met een open liefdevolle blik te kijken naar wat er is. Zodra mijn hoofd vol wordt met gedachtes, richt ik me bewust op mijn ademhaling, adem diep in en uit, voel mijn voeten op de grond. Ik richt de energie naar beneden, zodat het hoofd lichter wordt. Ik ben niet mijn gedachten, ik ben niet mijn lichaam, ik ben stilte, ruimte, leegte, liefde, hoe je die ‘plek’ in jezelf waar niets hoeft, waar alles  klopt, ook noemt.

Lichaam als ankerpunt
Met die open ‘plek’ maak ik contact, niet alleen tijdens de wekelijkse stilteavond, of mijn privémeditatie op mijn bankje, maar ook tussendoor. Zodra ik merk dat de gedachtes mij overnemen, houd ik op met wat ik aan het doen ben, adem diep in en uit, en voel mijn lijf, een ankerpunt. Ik voel het vertrouwen in mijn buik. Regelmatig is het er tegelijkertijd: onrustige gedachtes, verkramping in het lijf en de open stille ruimte. En dan, opeens, is er rust… en een gevoel van nieuwsgierigheid: wat gaat er gebeuren, hoe zal ik zijn?