‘Een lenige struisvogel’, fluistert iemand in mijn oor ‘Rijp graan,’ fluistert een ander. Mmm, dat klinkt goed. Rijp graan spreekt me meer aan, en dus fluister ik dat woord in het oor van Madeleine.

Daarna leest Madeleine alle benamingen hardop voor, en doen we een soort kwartetten. We worden ingedeeld in drie groepjes, en overleggen wie van de andere groep bijvoorbeeld ‘het vallende blad’ is of de ‘elegante eenhoorn’. Dan stellen we de bekende kwartetvraag ‘mag ik van jou…’ Het is boeiend te horen welke typeringen we allemaal hebben gekregen.

Werken met hart en handen
Ik ben in Zweden, op de boerderij van Ebba, Gerhard en Abbe in Sparreholm, en doe mee aan de week Werken met hart en handen, georganiseerd door Roelant en Madeleine de Vletter. Zij zijn clowns, en deze week werken we op de biologisch-dynamische boerderij/tuinderij en we spelen clown. We doen spelletjes die ik al ken van mijn clownslessen bij Joscha de Boever van Studio AAP, en er zijn nieuwe spellen. Nieuw voor mij is dat Roelant en Madeleine een soort opstellingen doen, en dromen laten naspelen. Prachtig en inspirerend om mee te maken.

Ja zeggen tegen het leven
Wat mij zo inspireert in het clownen is dat een clown ongegeneerd laat zien wat er speelt, bij hemzelf en bij de ander. Hij zegt ‘ja’ tegen het leven, wat er ook gebeurt, hij ziet problemen als mogelijkheden en hij geeft niet op. Hij kan tig keer zijn neus stoten, en toch gaat hij opgewekt door. Hij maakt er een act van, bijvoorbeeld door te overdrijven, en hij neemt daarin zijn publiek mee.

Het onzichtbare zichtbaar maken
Al het  ongemak, maar ook de vreugde, hij toont het ons.  ‘Hij maakt het onzichtbare zichtbaar,’ zoals Joscha ooit tegen mij zei. Voor mij doet kleding dat ook. Met je kleding laat je, bewust of onbewust, zien wie je bent. Als je de taal van kleding verstaat,  kun je jezelf beter leren kennen aan de hand van je voorkeuren voor stoffen, modellen, kleuren en dessins.

In beweging
Ook door het clownen leer je jezelf beter kennen. Bijvoorbeeld doordat anderen iets van jou laten zien wat je überhaupt zelf niet kunt zien. Zo doen we op een ochtend elkaars manier van lopen na. Eerst wandelen we zoals we zouden lopen als we bijvoorbeeld naar een winkel gaan. Dan doet een ander ons na, en daarna overdrijft hij onze loop, hij maakt er een karikatuur van. Dat is even slikken, maar ook inspirerend.

Zo denk ik dat ik met mijn lange lijf wat houterig loop, maar dat is helemaal niet zo. Als karikatuur is mijn loop misschien slungelig, maar gewoon zou je hem soepel en lenig kunnen noemen (‘de lenige struisvogel’ klopt dus…).

Vertaling naar kleding
Vertaal ik mijn manier van lopen naar kleding, dan kies ik voor soepele stoffen die meebewegen in mijn tred. Stijve stoffen zijn niet in harmonie met mijn beweging. Soepele stoffen dus, zoals van het rokje, maar niet te fladderig en dun, die passen niet bij mijn rechte figuur. De beweging zou ik ook kunnen vertalen naar dessins (vloeiende vormen, zie rokje) of  naar een sjaal (ben ik gek op). 

 

 

 

Hoe is dat bij jou?
Ben jij je bewust van jouw manier van lopen? En zie je een relatie met je voorkeur voor stoffen en/of dessins? Vraag een ander eens jouw beweging na te doen, te overdrijven misschien, en kijk samen waar je een relatie ziet met je kleding. Veel plezier!

© Janny ter Meer, 2013